Wytrysk opóźniony

Wytrysk opóźniony, wytrysk późny (łac. eiaculatio retardata) to dysfunkcja seksualna polegająca na pojawieniu się wytrysku nasienia po bardzo długim czasie od rozpoczęcia spółkowania (Kazimierz Imieliński definiuje ten czas jako godzina i więcej).

W warunkach fizjologicznych opóźnienie wytrysku może się pojawiać po wyczerpaniu związanym z dużą ilością stosunków lub przy działaniu bodźców hamujących wynikających z rozproszenia uwagi. Może się także wiązać z niewielką atrakcyjnością seksualną partnera oraz może być wyrazem dysproporcji w budowie narządów płciowych.

Zaburzenie występuje najczęściej z przyczyn psychogennych, nadużywania alkoholu lub stosowania niektórych leków (np. prozac), a także u osób w podeszłym wieku i cierpiących na zaburzenia neurologiczne lub problemy z krążeniem. Opóźnienie wytrysku spotyka się także jako następstwo głębszych urazów i sytuacji konfliktowych oraz w wypadkach istnienia skłonności dewiacyjnych.

Przy różnicowaniu pochodzenia zaburzenia – na tle czynnościowym lub organicznym – może mieć znaczenie jego tempo pojawiania się, stopniowe w chorobach organicznych lub nagłe w zaburzeniach czynnościowych.