Shudō

Shudō (jap. 衆道 shudō?) to japońska tradycja opartych na wieku relacji o charakterze homoseksualnym, spotykana w społecznościach samurajów od czasów średniowiecznych do końca XIX wieku. Słowo shudō jest skrótem od wakashudō (若衆道), co tłumaczy się na "droga młodości" lub, dokładniej, "droga młodych (若; waka) mężczyzn (衆; shū)". Słowo "dō" (道) wiąże się z chińskim tao, oznaczającym "drogę do odrodzenia".

Starszy partner w związku określany był terminem nenja (念者), młodszy - wakashū (若衆).

Pochodzenie
Pojecie shudo pojawiło się w Japonii dopiero w XVII wieku, jednak tradycja relacji homoseksualnych między mistrzami a nowicjuszami (określanymi jako chigo) była dużo starsza. Za prekursora męskiej miłości uważany bywa Kūkai (Kōbō Daishi), założyciel buddyjskiej sekty Shingon (zwanej sektą "Prawdziwego słowa"). Góra Kōya, gdzie wciąż znajduje się siedziba sekty, była utożsamiana z męską miłością aż do schyłku czasów przednowożytnych.

Pomimo przypisywania upowszechnienia męskiej miłości Kūkai, nawiązania do niej można znaleźć już w najstarszych zachowanych japońskich tekstach, jak VIII-wieczne Kojiki (古事記) i Nihon shoki (日本書紀).